Comida, non discriminación

Benvid@s de novo,

  No último mes estamos a ver na primeira plana dos noticiaros constantes novas sobre a grave situación de insuficiencia e precariedade na alimentación que sofren os nenos no estado español. Situación esta, que moitos xa sinalaran hai meses pero que ata a chegada do verán quedou no caixon dos periodistas e medios de comunicación.
  Máis concretamente na nosa comunidade, puidemos escoitar as palabras dun deputado do @PPopular, que parecia máis preocupado da imaxe dada polas posibles accións de axuda e auxilio aos nenos, nesta situación, que pola gravísima situación que estes pasan. Máis tarde, tentou camuflar as suas palabras dándolles un sentido de preocupación pola posible discriminación que poderían sufrir os nenos que acudiran e solicitaran estas axudas.

  Pois ben, dende este pequeno rincón queremos dicirlle o señor deputado Ramón Rodríguez que é un caradura, un egoísta, un dexenerado.. un neno sen recursos, que acuda a un colexio no verán, para poder ter unha boa comida diaria, só podería ser discriminado por xentuza que comparta os seus mesmos adxetivos, e afortunadamente, desa xente en Galicia hai pouca e case toda na política. Que ainda así existen mil maneiras de camuflar ou adornar o feito de acudir o comedor; clases de apoio, concursos, campamentos.. e nin sequera preciso dos centos de asesores que teñen vostedes na Xunta para axudarlles a encontrar maneiras de facer máis levadeira e amigable a esperiencia para os nenos. E que dende logo, que automaticamente non presente a dimisión só acentúa todas as calificaciones anteriormente mencionadas.
  En que mundo estamos a vivir, no que un representante do pobo, dí estas barbaridades, en que mundo vivimos para que non se desculpe automaticamente e ainda a xente acepte unhas desculpas absurdas e quede tan ricamente, como se hai uns días non fixera tambalearse todo o que é decente neste mundo.

  Últimamente as cousas só van a peor, as situacións cada día máis extremas, o comportamento dos nosos representantes cada vez máis dexenerado e os medios cada día máis comprados.
  Compañeiros, de esta situación non nos vai sacar nadie, non podemos esperar ó príncipe do conto, desta só se sae loitando cada día polo noso, protestando na rua, e xuntandose. Os seguintes anos serán como un éxodo polo deserto, necesitamos ser cada vez máis colaborativos, derrubar eses muros que puxemos nos últimos anos, e volver os orixes da nosa terra, volver a traballar co veciño, deixar as disputas e as rifas e falar máis entre nos; pero sobre todo, botar fora a todos eses políticos que levan anos vivindo de nos coma verdadeiras sanguessugas e que nos fan tanto mal. E tempo de voltar a cooperativa e os economatos, de tentar buscar alternativas sociais os problemas que surxen a diario.

  Por finalizar o post, entre comida e discriminación, escollo comida, porque é básico, é máis importante, e é precisa unha resposta inmediata. E entre vostede señor deputado e un mono, prefiro o mono, que polo menos está calado.

Boa sorte e ata o seguinte,

3 anos e 1 día

  3 anos e 1 día, e o tempo que tiña a miña filla cando saín do cárcere aquel día..

  Mil noventa e seis, son as boas noites, os bos días, os que descanses, os te quero, que me perdín por non ter liberdade, por pensar ser libre.

  Vinteseis mil duascentas oitenta son as horas de xogo, son os abrazos, as risas, as bágoas que perdín e boto de menos, son as carreiras polo xardin, o mirar o seu soño, o sentirme cheo, o sentir o ceo.

  Un millón cincocentas setenta e seis mil oitocentas son as miradas perdidas, son as caricias, son o collerlle a man e estar o seu lado, o xogar co seu pelo, o sentirme máis sabio, o mirar o mundo coa inocencia dun neno, o leer tebeos.

  Noventa e catro millóns seiscentos oitenta mil son os latidos, son os respiros, son os instantes máxicos que non vin, que me perdin, por que vostedes xogan coa nosa vida como se fora de balde, como se algún poder diviño lles dera autoridade para facelo, como se foran os deuses e eu un simple grego.

  Nove mil catrocentos sesenta millóns oitocentos mil e o número de indignacións que están a causar cos cerca de cen condeados a 3 anos de cárcere por exercer o seu dereito a manifestación, folga, protesta..por pensar ser libres nun estado que reprime os pobres e libera os ricos. Por creer na xustiza universal, igual e cega. Por pensar que a democracia e o poder do pobo. Por non ser parte dun sistema que cada día máis, esmaga o pobre e ensalza o rico.

  Hoxe non podo falar de verdade, nin de nada máis, hoxe doéme o alma o saber que tantos compañeir@s van a entrar no cárcere por loitar pola miña liberdade, e por non poder facer nada. Hoxe loito contra a furia para evitar ir o monte a facer xustiza, visceral e salvaxe, pero máis noble que a que lle dan os nosos compañeir@s. Hoxe a liberdade cala igual que a verdade.

  O lamento de corazón, o lamento de verdade, sinto que neste mundo e no meu país teñades que pasar por iso e que non podamos axudarvos máis que protestando.
  O meu apoio e forza!! Sempre en loita!!

Liberdade!!

A liberdade de expresión

  Boas a tod@s,

  A miña intención inicial era voltar cun post sobre a represión que se está a dar na protesta sindical hoxe en día, e quizáis extendelo cara a represión xeral cara calquera tipo de protesta.. pero que hai máis básico que a liberdade de expresión, fonte de todas estas protestas e fonte de case todalas liberdades e dereitos existentes.

  A liberdade de pensamento, pode ser a pedra angular sobre a que se sustenta a razón humana e toda a liberdade humana, só como individuos libres de pensamento, podemos decidir quenes somos, que facemos, como nos definimos e como nos relacionamos co mundo que nos rodea.. pero é a liberdade de expresión a que se encarga de transmitir e facer pública esa posición, esa defininción da nosa persoa o resto do mundo; e ela quen fai pública a nosa existencia e polo tanto, nun mundo social, é a nosa meirande arma.

  Antecedentes

• O goberno pretende controlar as redes sociais tralos recentes comentarios surxidos pola morte da cidadá Isable Carrasco.
• O goberno estudia modificar as leis para endurecer as penas e sancións para quen faga mofa de mortes, atentados, etc.

  Non saio da miña incredulidade, tanto porque un goberno poda mandar unha mensaxe tan clara respecto a que modifica a xusticia 'onfire' segundo os sucesos que ocorren día a día.. así pasa logo coas sentencias europeas que anulan leis españolas que son contrarias a dereito como a "dotrina Parot", se non tamén o feito do partidismo que queda en evidencia cando é a morte dun membro do partido político que goberna (@PPopular) o que fai ó goberno implata-la lei. Non é que de verdade exista unha necesidade, é que como agora afecta a algún dos meus, entón teño que lexislar, afecte a un dereito fundamental ou o que sexa, e daquela estou a facer desaparecer a igualdade e a obxetividade do concepto de xustiza, o que fai, sinxelamente que elimine o concepto de xustiza en sí.

  Cales son as solucións.. quedannos poucas solucións o alcance da nosa mán, a primeira e máis directa e protestar nas ruas, outra vez, contra outro recorte de dereitos, contra a perda de libertades e contra un goberno que lexisla contra os seus cidadáns. A segunda esperar as seguintes eleccións e botalos dunha vez por todas do goberno, pese as leis que os protexen e danlle ventaxa, temos que ser marea que arrase, escoller un partido que represente os nosos verdadeiros ideales ou que polo menos faga fronte a este goberno e darlle a nosa confianza para que o faga, A derradeira, ir a buscar xustiza onde segue a existir, a Europa, o tribunal europeo semella a nosa única salida actualmente, mentres a xustiza española sega secuestrada tanto polas leis como polo cobro de tasas...

  Por último e coma se cadra faréi no resto de post, chamar a xente a movilización, non ten todo que ser política, podes unirte a movementos cidadáns que traballen por facer o noso día a día mellor e as movilizacións que por este ou outros moitos motivos se fagan no noso país.

  #liberdadeExpresión

Saudos e ata outra!!

Reiniciando

  Benvidos!

  Tras un tempo de silencio demasiado amplio, decidín voltar a sacarlle o polvo a este vello bloq que me permitía desfogarme coa miña verdade sobre o que ocorría no noso mundo cada día.. non foi que non precisara desfogarme máis, pero a vagancia e o tempo as veces fan que un se abandoe de máis.. pero non é tempo de lágrimas, voltamos, e porque non dicilo, voltamos máis fortes e con máis rabia que antes..

  Escribimonos!!